Η ιστορία λαβμάνει χώρα στο γραφείο του κύριου Απατεώνα Βουλευτή και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι αντίστοιχο. Η ιστορία που ακολουθεί έχει επαναληφθεί -ουκ ολίγες φορές- στο παρελθόν και πολύ πιθανόν να συνεχιστούν ανάλογα συμβάντα στο εγγύς μέλλον. Μήπως ήρθε η ώρα να το αλλάξουμε και να κάνουμε επανεκκίνηση;
ΓΡΑΦΕΙΑ κ. ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΑΠΑΤΕΩΝΑ
Διάλογος με την κ. ΥΠΑΛΛΗΛΟ ΔΗΜΟΣΙΟΥ
Β.Α: Καλημέρα Δημοσίου.
Υ.Δ: Καλημέρα σας κύριε Απατεώνα.
Β.Α: Σου έχω μια σημαντική δουλειά, σταμάτα σε παρακαλώ ό,τι κάνεις.
Υ.Δ: Μάλιστε κύριε, σας ακούω.
Β.Α: Τα τελικά έγγραφα με τα επίσημα και αυθεντικά στοιχεία για το ΧΨΩ σημαντικό θέμα τα ‘χεις εδώ περασμένα και έτοιμα έτσι;
Υ.Δ: Βεβαίως. Αν θέλετε μπορώ να σας τα δώσω. Είναι έτοιμα να δημοσιοποιηθούν.
Β.Α: Να δημοσιοποιηθούν; Χα χα, θα αστειεύεσαι, ποτέ δεν ήταν έτοιμα. Σε λίγο ίσως είναι.
Υ.Δ: Τι εννοείτε;
Β.Α: Λοιπόν, πέρνα αυτό το αρχείο στον υπολογιστή έχω μέσα τα νέα τροποποιημένα δεδομένα. Ρίξε έναν έλεγχο, εκτύπωσέ τα και φέρτα μου να τα επαληθεύσω. Α και τα πρωτότυπα τ’ αρχεία διέγραψέ τα όπως είναι, μην μείνει ούτε ίχνος.
Υ.Δ: Μα κύριε Βουλευτή αυτό δεν είναι παράνομο;
Β.Α: Προφανώς και είναι Δημοσίου αλλά τι σε νοιάζει, δεν πρόκειται να μας καταλάβει κανείς, αφού όλοι κοιμούνται.
Υ.Δ Όχι κ. Απατεώνα, δεν εννοώ μόνο αυτό, θέλω να πω πως από τη μεριά μου δεν μπορώ να κάνω μια τέτοια πράξη, καταπατάει τα πιστεύω και τις ιδεολογίες μου.
Β.Α: Αν καταπατάει τις ιδεολογίες σου μπορείς να βγεις στους δρόμους αναζητώντας για δουλειά και πολύ εύκολα να σε αντικαταστήσουμε με κάποια άλλη. Έχετε παιδιά κυρία Υπαλλήλου έτσι δεν είναι;
Υ.Δ: Ναι, έχω τρία κύριε.
Β.Α: Δε νομίζω να περνάνε και πολύ ευχάριστα όσο εσείς θα αναζητάτε δεξιά και αριστερά μια δουλειά που δεν θα πληρώνεστε ούτε τα μισά λεφτά για αυτά που πραγματικά θα αξίζετε.
Υ.Δ: Ναι ίσως ειναι δύσκολα αλλά…
Β.Α: Δεν υπάρχει “αλλά”, έχουμε κι άλλες δουλειές, αποφασίστε και πείτε μου: τα παιδιά σας ή στους δρόμους προς αναζήτηση;
Υ.Α.: Δεν νομίζω να έχω επιλογή, τα παιδιά μου είναι πάνω απ’ όλα.
Β.Α: Ευτυχώς το κατάλαβες, κάνε τη δουλειά σου τώρα όπως είπαμε και μην ξεχάσεις να διαγράψεις το επίσημο έγγραφο.
Υ.Δ: Μάλιστα κύριε…
ΤΕΛΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Η παραπάνω ιστορία μπορεί να ακούγεται υπερβολική και κάπως αόριστα προσδιορισμένη σε πολλά σημεία. Όπως και να ‘χει αποτελεί την έντονη εκδοχή μιας πράξης που αντικατροπτίζει την λειτουργία της σημερινής μας κοινωνίας, της σημερινής Ελλάδας.
Έχουμε μάθει να ψηφίζουμε συμφεροντολογικά και με βάση το εγώ μας και το καλό των δικών μας ανθρώπων. Ναι ίσως είναι η πιο λογική σκέψη και η πρώτη που θα περάσει από κάποιον που δυσχεραίνεται οικονομικά. Όμως όταν ένα σύστημα λειτουργεί με ρουσφέτια, εκβιασμούς, συμφεροντολογικές πράξεις και παρανομίες τότε αυτό δεν μπορεί ν’ αλλάξει αν δεν αλλάξουμε κι εμείς και όχι απλά και μόνο το πολιτικό σκηνικό.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως η όλη κατάσταση θα αλλάξει μόνο όταν δούμε τα πράγματα από την οπτική του γενικού καλού, του συνολικού και όχι μόνο από την δική μας. Πολλές φορές αυτό είναι δύσκο να το αντιληφθούμε γιατί πάνω στα προβλήματά μας θα κοιτάξουμε να σώσουμε τον εαυτός μας και τα πρόσωπα που νοιαζόμαστε. Έτσι όμως δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να συνεχίζουμε να προωθούμε την ατιμία, την υποκρισία και την ψευτιά. Ο λαός αποτελεί την καρδιά μιας κοινωνίας, από αυτόν πηγάζουν όλα και αν το κάνει σωστά θα ανταμειφθεί. Μπορεί να μην έχει πάντα τη δυνατότητα να τ’ αλλάξει όλα ριζικά αλλά έχει πάντα την ευκαιρία να χτυπήσει το σάπιο κατεστημένο με τον δικό του τρόπο και να βάλει ένα λιθαράκι στο δρόμο προς την αλλαγή.
Ίσως θα πρέπει να συνειδητοποίησουμε επιτέλους πως το γενικό καλό θέλει θυσίες αλλά εν τέλει θα αποφέρει και το δικό μας καλό. Αν όλοι βάζαμε το καλό του τόπου πάνω από το κάθε εγώ μας τότε ο στόχος θα ήταν κοινός και το αποτέλεσμα θετικό. Και στο τέλος όλοι θα δικαιώνονταν. Ας ψηφίσουμε με σύνεση, σκέψη και πρώτο κριτήριο το καλό κάθε ανθρώπου χωρίς να σκεφτούμε για μια φορά μόνο τον εαυτό μας.
ModernWriters 